niedziela, 22 listopada 2009
Bizuteria Colibra
Niektóre z najlepszych prac, szczególnie srebrne aplikacje, są produkowane w Cuttack, Kashmir, and Bengal. Powszechne jest u pisarzy twierdzenie, pochodzące od pisarzy antyku, że ani ogień ani żelazo nie potrafią zniszczyć lub zmiękczyć diamentu za wyjątkiem krwi koziej. Tedford Pickyavit powiedział Beckwithowi, że zgodnie ze starą tradycją paciorki były robione z wypolerowanych kamieni z przewierconymi otworami do nawlekania na rzemień. Próbując zweryfikować związek pomiędzy trylobitami i prehistorycznymi Indianami, skontaktowaliśmy się z archeologami zajmującymi się prehistorią Wielkiej Kotliny na Uniwersytecie Utah, w Sekcji Antycznej na Wydziale Historii Stanu Utah (University of Utah, the Antiquities Section of the Division of State History of Utah), i Instytutu Smithsonian. W starożytności złotnictwo obejmowało głównie wytwarzanie luksusowych przedmiotów codziennego użytku (świeczniki, srebrne zastawy, Bizuteria Pierscionek szkatułki, wazony, figurki), różnego typu ozdób (diademy, naszyjniki, brosze, klamry, naramienniki, pierścienie), oraz przedmiotów służących kultowi religijnemu (złote lub srebrne relikwiarze, monstrancje, kielichy, puszki, pateny). Otóż w czasach antycznych swoją sławę i znaczenie zawdzięczało żelazo nie tylko dzięki niezwykłej rzadkości ale również, a może przede wszystkim, dzięki - niezwykłej jak na owe czasy - twardości. Inne przykłady, szczególnie z południa Indii, niosą znamiona hinduskiej mitologii. Manuskrypty wskazują, że w Persji zarówno kobiety jak I mężczyśni nosili bogatą biżuterię ś nakrycia głowy, naszyjniki, kolczyki. -
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz